GÖĞÜN PÖRSÜMÜŞ MEMESİ

Göğün pörsümüş memesinden emiyorum sensizliği
acı sütün Nisan’a bal
bana baldıran sanki

mevsimler kurak geçmedi hiç böylesine
sensizliğin tek damlası bile düşseydi yüreğime
belki kramplar girmezdi sol yanıma
oracıkta ölür
hissetmezdim yokluğunu
içimden geçirerek en coşkun nehirleri
tekrar tekrar yeşertirdim sahraları

yoksa sen
dolu mu sandın göğün pörsümüş memesini
gök gürültüsüne aldanma sakın
şimşekler ulu orta
çakıp duruyor tepemizde
inan ki sadece kuru gürültü

Nemrut yaşasaydı şayet
böylesi güzel bir aşka
o bile hayıflanırdı
toprakla suyun ayrılığına hayıflanır gibi

hem su yetiştirseydi insanı
adam gibi adamlar yetişirdi Çukurova’da

debdebeli akan Seyhan
ve Ceyhan
toprağın ana
ana’nın ise
kadın olduğu bilinciyle
“biz Adanalıyıh, Allahın adamıyıh” deyip de
godu mu oturmazdı kadını dizlerinin üstüne

ya da
coşkun akan Fıratıyla
Keban mesela
suyu yetiştirseydi insanı
adam gibi adamı olurdu o kocaaa Harran’ın

bir taraftan özgürlük çığırtkanlığı yapıp
diğer taraftan kadını bir köle olarak görmez
hatta kan dökmezdi yiğitleri
dahası
hayata kazandırırdı kadınları
ve çocukları

canınız cehenneme
kadına şiddet uygulayan
ikinci sınıf insan muamelesi yapan
insan silüetindeki zavallılar

o debisi yüksek nehirlerinizin suyuyla ruhunuzu yıkayamadınız ya
bana ne nehirleriniz
ne de suyunuz lazım

ben
göğün pörsümüş memesinden sağacağım tek damlaya razıyım

Nisan’ın payına düşen bal
benim payıma düşen baldıran bile olsa
bal sayarım zehri!

Efkan ÖTGÜN