0
Yorum
10
Beğeni
5,0
Puan
394
Okunma
Yoksun ki, başucu kitabım
Sanırlar ki, okuyup, okuyup hırpaladım
Bir sözüne zeval gelmesin diye
Sayfalarını bile karalamadım...
Yoktun ki, sen ilacım
Sanırlar ki, içtimde seni iyileştim
Yaşamaya devam ettim, ayaklandım
Oysa hayallerinle varoluşunu sağladım...
Olsaydın sen kıyamadığım
Olsaydın çökmezdi ki, her seferinde karanlığın
Aydınlanırdı odaları, evlerim sokaklarım
Olsaydın;
Yatırıp göğsüne tüm kırgınlıklarımı
Uyutmak isterdim, saklı bahçemizde
Toplayıp gözlerinin parıltısını
Feri sönmüş bakışlarıma serpelerdim...
Yalnızlıktan kurumuş kalbimi
Sözlerinin suyu ile nemlendirirdim
Dayanacak gücü kalmayan hayallerime
Varlığını teselli bilirdim o halde...
...
5.0
100% (3)