Gözün yumulmadan üstte,
Düşün, üstün altı da var,
Görünür mü yoğurt sütte,
Sular hep deryaya akar.

Gökten yağan yağmurla kar,
Aslı olan yara düşer,
Deryaya aktıkça çağlar,
Ve can deryasında pişer.

Deryaya karışan Levent,
Olur bir Bülent -i Deryâ,
Hâk ile bulur izâfet,
Derya -yı meskunda ziyâ.

Hâkk`ın kelâmı dilinden,
Düşmez ise can dost bulur,
O`nun için yâr`dan ser`den,
Gönül geçerse, yâr bulur.

Yâr için can kıymetini,
Bilirsen yol dağı aşar,
Can sabrederse vaktini,
Gönül ol Hâkk`ıyla yaşar.

Bir günahtan tövbe edip,
Dönmüş ise ne güzel kul,
Hâkk`ı gönülden seyredip,
Dermanı al, yanında bul.

Hâk kelâmını yerinde,
Bilir isen ayar odur,
Saygı, sevgi hep içinde,
Gönle ayar olan budur.

Söz gönülden gönüledir,
Huzur-u Hâk’ta sâf ola,
Sözler hep dilden diledir,
Kul Eşrefî de af ola.

EKREM GÜRER (1983 İSTANBUL)