Ey insanoğlu!…
Yalan olan Dünya da, kötü olan zevke.
Her türlü ahlaksızlığa...
Her türlü pisliğe bulandın.
Belki aldandın...
Belki çaresiz kaldın çırpındın.
Nerde kötü alışkanlık var.
Ona savruldun.
Belki de, işin kolayına, üç kağıdına kaçtın.
Yada sana,
haksızlık yapıldı.
Kandırıldın! Dolandırıldın!
Sonra sende...
Vicdansızlık yapıp, sende dolandırdın.
Zafiyet gösterdin
Karekterin bozuldu.
Kişiliğini özde yitirdin.
Kendini pisliğe ve günaha bulandırdın.
Kişiliğinden ve karekterinden ödün verdin.
Dünya nimetlerine daldın.
Gösterişe...
Şatafata kapıldın.
Paraya, pula, aldandın.
Haksızlıklara boyun eğdin.
Dik durmadın!
Mala, Mülke, gösterişe düştün.
Zevke, sefaya daldın.
Parayı, pulu savurdun.
İçki eğlenceye kapıldın.
Kendine, kişilik olarak benimsedin.
Bu yaşantıyı sen kendin seçtin.
Kandın, aldandın!
Baştan çıktın...
Kandırdın!!
Aldattın!
Baştan çıkardın!
Kendini unuttun!
Zefke, sefaya daldın!
Unuttun, insanlığını!
Farkına varamadım...
Boşa harcadığın zamanı...
Hem ömür geçti.
Hem gözden...
Hem elden, ayaktan düştün....
Ne kıredin kaldı...
Ne yaşama dair dermanın.
Ve umudun!
Dinçer Dayı