eylül hazan düştü mevsim çıkmazlarına
palandöken kar soğuğu içimde
şubat ayazı bağrımı delip geçerken
üşürüm yaz yağmurlarında
biliyorum gelmeyecek yoluna güller döktüğüm...

esintiler alıp götürür bilinmezliklere
boğulurum yaz güneşinin solgunluğunda
gün batımları hepten yitik
gölgemle kızıllığı ararım sahil boylarında
bir tutam martı sevdası düşşe kollarıma
unutur giderim zalim vefasız yâri..

ey sevdalı yaralı gönül sızlanıp durma
neden beklersin karanlığı bitmeyen gecelerde
dönüşü olmayacak gidenin ardından
umudunu boş hayallerle doldurma
kahırlanmadan bir hayat kur kendine
dualarınla bahtının-sevdanın yolları açılsın...

yakmak mı geliyor içinden tüm şehirleri
gelmeyen geminin limanını tarumar etme n’olur
sevda yangını rıhtımları kül eyleme
yetti artık dökülen gözyaşları diyorsan da
hüzün dalgaları seni alıp götürsün
biçare yalnızlığını ıssız, kimsesiz bir adaya koysun!

deniz soluyasın bahar güneşinde her sabah
kader bağın çözülsün
mavi iklimler donatsın karartılarını
kuşlar cennetinde düşlerin gerçekleşsin
karasevdanın çilekeşi kanayaklım...

Zafer Direniş
...