Aklımda binlerce kelime koştururken dört nala
Afiyetle öpüyorum bir şiirin daha kalbinden




...

Kendi kendime terapi yapmalıyım bugün
Ne bileyim işte en sevdiğim duayı etmeliyim
Mesela sıcaklık otuz dereceye ulaşmışken
Buz gibi kan kırmızısı karpuzdan yemeliyim birkaç dilim
Parmak izimi basmalıyım ağzı kulaklarında bir şiire
Hüznün ağzına acı biber sürdüm mü
Bir daha giremez inşallah
Ne kalbimden
Ne de ruhumdan içeriye



Biliyorum
Öyle kolay değil şair olmak
Ben zaten şairim demiyorum
Gönlümün s’özünü bazen demlendirip
Bazense demini almadan görücüye çıkarıyorum
Ne çok allıyorum
Ne de çok pulluyorum
İçimden geldiği gibi
Bana has
Bana özel kelimelerle
Seviyorum yazmayı



Olur ya günün birinde kırarsam kalemi
Yazmaktan vazgeçtiğimden
Nirvanaya ulaştığımdan değil
Nefessiz kaldığımdandır




Eee o zaman
Kalalım sağlıcakla ....






nagihan






Belki de yüreğimin son sesi bu dizeler...