Bazen bulutlara taşınan bir özlemdi benimkisi
Şekilden şekile giren
Kâh Kaf dağını aşıp
Mısır piramitlerinde şekillenen
Kâh Everest’in tepesinden
Aşıkların şehri Paris’e kanatsız uçuran
Eyfel kulesinde yan yana diz dize bizi resmeden



Hayalle gerçek arasında sırılsıklam olmuş kirpiklerim
Gecenin buğusu mu düşmüş
Yoksa sabahın çiği mi
Bulut bulut çoğalan hasretle
Aşk mı bize küsmüş
Biz mi aşka
Çözemedim



Çözemedim saçlarımın bağını o köprüde
Köprüden geçti gelin türküsü eşliğinde
Eşikte durma derdim annem
Eşikte de durmadım mavilikleri indirirken göz bebeklerine
Ne zaman el oldum kendime



Ey sevgili
Al artık beni göğsünün asırlık şefkãtine
Sil yaşlarını kalbimin bembeyaz işlemeli
mendilinle
Tez elden haber sal çığırtkan martılara
Gurbet elde el olmaktan bıktım kendi kendime..





nagihan

youtu.be/PxMEPHYIdYc