Sular akar köprünün altından
Bazen su köprüden habersiz
Bazen köprü sudan habersiz
Bazen bir taş götürür su köprüden
Bazen suyu böğer köprünün bir taşı
Daha mı?
Niceleri gelir geçer köprüden
Köprüyü geçen de köprü de bihaber birbirinden
Zaman boş durmaz savurur deli rüzgârını
Her savruluşta dökülür baştan iki tel saç

Hani bir de hanlar vardır boş kalmayan
Dolup taşan
Hanlara gelişlerde bir gözü boş heybeler
Heybenin bir gözünde
Bir gözün bir köşesinde tatlı bir gülüş
Bir tebessüm
Bir heyecan
Heybe yük değildir omuza
Heybe kuş tüyü
Beden kuştan hafif
Hanlardan ayrılışı şairlere sorma
Ayrılışların öyküsü iki satırdan uzun
Birikmiş onca anı
Yılların göz aşinası tanıdık yüz
Koltuk masa
Onca kâğıt kalem, onca ıvır zıvır
Atmaya kalksan kıyılmaz
Hepsi ilk sıra içtimada
Birinci sıra kapma derdinde
Bazen şairler de ağlamak ister veda vakti
Unutabilseler gözlerine verdiği sözü

Heybeler dolar taşar veda vakti
Yine bir köşesinde gelişler
Gidene uğurlar ola demek adettendir
Ardından hüzünlü bakışlar
Hüzünlü el sallayışlar

Yine bir veda
Yine bir hüzün
Yetim boynunu bükmüş yavrular gibi
Yine bir ayrılık vakti
Şair bu mudur son sözün
‘’Deneyimlerin çaresiz kaldığı
Her ayrılık ilk ayrılış gibidir’’
‘’Nice ayrılıklara da en hayırlı duadır’’
Duamız sizinle
Yolunuz açık olsu sayın müdürüm

İbrahim ŞAHİN