Elleri yüzünde unutkanlık benimkisi
Baktığım aynalarda gördüğüm yabancı
Tıpkı ben
Gölgem gibi peşimde
Kovsam gitmiyor
Sövsem gitmiyor



Biliyorum
Ağlasam gönlüm yine doymayacak hüznün çilekeş notalarına
Mi,mi,la,sol,la
La,si,sol,la ,fa ,sol,mi
Kahkaha atsam ahuzar gamzelerimden
Ses, sedâ çıkmayacak



Uğur böcekleri kapımda köle olmuş yine bugün
Adım atar atmaz öpüyorlar ağlaklığımın solundan
Bakma sen ara sıra şen şakrak şiirler yazdığıma
Sırf yüreğimdeki seni gülümsetmek uğruna hepsi
Zaten hepsi hepsi sana yazılmış şiirlerden ibaret
Artı anneme
Artı babama
Ve en son bir tanecik evlatlarıma
Eşittir en çok SEN



Belki inanmayacaksın
Bahçemdeki gelincikler boyumu aştı
Ektiğim lavandeller de mis gibi kokuyor
Sen bana balkonundaki reyhanlardan haber ver
Ahhh hüzün bırak artık şu yakamı diyorum bağıra çağıra
Bu sıcakta çıngıraklı yılanlar bile duyuyor bağırtımı



Birkaç arı havuzdaki suyu şerefe niyetine içiyorlar
Onlara özel diktiğim çiçeklere koşuyorlar sonra
Rengârenk dünyalar güzeli bir kelebek
Boyanıyor Çin karanfillerinin zerâfetine



Bir gün gülsem
Ömür boyu haram oluyor bana yaşamak
Sanki ben beni sevmeyi bıraktım ecnebi bir yalnızlıkta
Ve unuttum adımı, sanımı



Kuran-ı Kerim arasında sakladığım
Dört yapraklı yoncalar eşliğinde
Saat on ikiyi vurduğunda şiirimin nefesinden öpüp
Eskisi gibi çok sevecek misin yar ...







nagihan