Dar zamanların çocuğuyduk arkadaş
Yaşadıklarımızla vicdanımız hiç hesaplaşmadı

Ekmek yemek karne ile
Şeker karaborsa, bulana helal
Neyi katık edersen et yanına soran yok
Hayatı demlemeye bırakmışız
Zaten keyif çayı nerede, tüp yok…
Zor değildi dar zamanlarda büyümek
Ağır gelmezdi hiç bu kadar
Başkalarının daralan giysilerine sığmak
Rengi solmuş hem de yamalı dünlerimiz
Düşlerde kaldı vesselam…

Şimdi zor be arkadaş!
Elin eski pabucu kadar sıkıyor ruhumu
El artığı hayatları yaşamak…
İnan hiç gocunmadım
Komşunun eskisini giymekten de
Başka hayatları yaşamak zor geliyor omzuma
Öyle ya
El âlem ne der korkusu var yüzümde
Hep başkaları için yaşadık bunca yıl
Ne zaman ben olmayı başarırım
Ne zaman kendim için yaşarım arkadaş?

Dar zamanlarda yaşıyoruz hala
Ama gönlü dar, fikri dar zamanlar.

Dar zamanlarımız artık arkadaş
Biz büyüdükçe küçüldü vakit fark ettirmeden
Kendimle yüzleşme savaşındayım kaygılı
Ne kadar yaşadım hayatı
Ne kadar ben olmayı bilerek?
Oysa
Daraldı vakit küçük geliyor ellerim ceplerime
Ruhumu saran ten
Güneşten ağarmış entari gibi solgun
Sıkarak sarmalıyor vakitsizliğimi
Geldik gidiyoruz işte arkadaş!
Bir duyalar terk-i diyara elçi sala
Kim bile kim inana var mıydık bir zamanlar

Ama hala dar zamanlarda boğulmakta
Nefesim kendime acizken seni nasıl solumalı?
Korkmuyorum be arkadaş!
Işık olduğunu sananlardan kaçarken
Karanlığın gölgesine sığınmaktan
Ve siyah beyaz filmlerdeki sevdaları yaşamaktan
Dün de kalmaktan korkmuyorum.
Zamandan korkar hale geldim arkadaş
Çerçevesi yatay bakışlardan
Ve onlar için koca bir saniyeyi harcamaktan
An kadar kıymetlimi çalmalarından korkuyorum.
Daralan zamanımdan değil
Dar zamanlardan korkuyorum

Ama ne çare
Dar zamanların yolcusuyuz arkadaş
Akıl ziyan
Duygu talan
Harcanan her an be arkadaş…

SELMA PEKŞEN