mevzubahis yolculuksa
menziller vardır
kıvrımlı, sapaklı, tümsekli
yolcu yükümlü
amaç mukaddes

doğumdan ölüme uzanan
menziller vardır
ayakları taşıyan
bedenleri ağırlayan
sesle
sözle
kalbe dokunan

sözler boğazlarda düğümlenmeden
emekle büyütülmüş sevgiler yıpratılmadan
çocuksu gönüller ürkütülmeden
günleri gecelere benzetmeden
karanlıktan aydınlığa menziller vardır

toz toprak da olsa
öylesine yücelere menziller vardır
kavşaklı, geçitli
kimi gidiş için
kimi geliş…
kimi gün doğumuna
ufka doğru yükselen
öylesine ulaşılmaz

gözlerdeki feri tüketmeden
ayın parıltısı sönmeden
gecenin sırrına güneş doğmadan
gündüzün hayrına akşam olmadan
zayi olmadan yürünecek menziller vardır

yol yokuştur
yol iniştir
yol taşlı
yol toprak
ruha hicret yaşatan
sıcak iklimden uzaklara
nefes alabilme adına
can pahasına
yollara düşüren menziller vardır

uzak yakın fark etmeden
verileni Yaradan’dan bilerek
unutulmuş kapıları çalarak
ekmeksiz ocaklara
dile gelen
kalbi kuşatan
birlikte yürünülen
hedefe götüren menziller vardır

son lahzadır
en yürekten kapıda sarılışlar
akşam gidişleri
hüznün en koyusunu yük ederken
milyon şiirlere bedel sevdalara
yol veren sonsuz menziller vardır

mevsimler solmadan
turnalar uçup gitmeden
ekmeğin lokmasına
çeşmenin akmasına
bacanın tütmesine
gecenin bitmesine yakın menziller vardır

yerden göğü
gökten yere
beş vakit duaya götüren
sesi duyulmayan
yönü bilinmeyen
yolu bulamayan menziller vardır

kapıda bakışlar sönük
duygular öze yolcu
gece ufuksuz
umudu silen ışık
üşütür saatleri
tiryaki bir sessizlik
adı konmamış bir ayrılık
sonrası ayaz menziller vardır

pas tutmuş hatıralar düşlerden dökülürken
geceye sükunet indiren
ardına iz bırakan
toprağa yağmur vardıran
mevsimlere renk ulaştıran
dünyayı yeniden döndüren menziller vardır

yaslı şarkılar döver boş sokakları
şimal rüzgarı
yalaz hıçkırığı
takılır ezginin peşine
herkes çekip gider
üşür gece
ışık ve ateş üşür
bir iklimden bir iklime
hicranın başkentine menziller vardır

can bedenden çıkmadan
akıl baştan gitmeden
yürekler soğumadan
bir sancı ürpertisi önce
duyulmadan ruhun çığlığı
uçsuz bucaksız diyarlara
son adrese götüren menziller vardır

redfer