Sen değil miydin güne bakışı değiştirip güldüren
Senin gözlerin yüzünden değil miydi
Ve senin samimiyet dolu sözlerinden hislenen
Onca yıllık alışkanlıkları değiştiren ben.

Kâr mı zarar mı diye bir hesabım olmadı
Geçmişten getirdiklerim bakiydi fakat
Sana yönelen duruş, sana inen zerafet zengini
İncelikte kökleri sapasağlam o adamdan
Eski bir şarkının nakaratından belki kulakta kalan
Söylerken dilin ucunda gönle gece gibi vuran
Ve kısaca değer katan bir adımın olmadı.

Hani o yüzleşirken senden yana çekilen
Asla karşılık beklenmeden de ta yürekten
Olabildiğince samimi ve alabildiğine de derince
Hissiyatların en zirvesini kıskandıran günlerden
Bir siyah beyaz resimden öteye söyle nem kaldı.

Vakit gerçeklerle burun buruna gelmekse
Ben onu anbe an yapmıştım sen hiç bilmedin
Zaten zorlukları, hezeyanları bitimsizdi hayatın
Üstüne kendini nasıl da insafsızca ekledin.

İleriye götürmek öyle kolay olmamalı kanımca
Kendinden vermesini bilemeyenle çıkılan yol
Dikine çıkılır da çıkılır zirvesi belirsizdir
Onca derde göğüs geren bendeki şu aciz kol
Yarını seninle düşünmeden edemezken
İçime çektiğim hava, belli ki safi zehirdir.

Bırak artık beni, benle kalayım biraz
Elime aldığımda her daim dertli çalan şu saz
Nasıl da dağıtır efkarı bir bilebilseydin diyorum,
Sevmesen bile beni, yine de sözümde duruyorum
Beklemiyorum İnanmanı, dünkü seni seviyorum.


Oğuzhan KÜLTE