Aniden şiir yazarım...
Aşığım ya güya!
Yalandan dizeler dökülür kalemime...
Vaaay! Ne konuştum be...

Kendi kendimle başbaşayım...
Haydaa! Oldumu hiç!
Bu cümle yakışmadı buraya..

Kendi kendime de söylenirmişim...
Durup dururken dertlenirmişim!

Hah! Şimdi oldu işte!

Evreka!
Evreka!
İşte şiir bu olsa gerek;
Eften dünyanın
Püften saçması!
Harika!

Akil, ukela; vekil, vükela;
Garip, gureba; fakir, fukara
sayıklamalarıdır hayat!
Yok yok olmadı ..
Yaşam diyelim!
Böylesi daha gökdilci...

"Nereden kaptınız bu bilinci...
Midyattan mı alıcan pirinci...
Çocuğum sınıfta birinci...
Sevgilim kalbimde bir inci!"

Kafiye, uyak denk getirmek sesi
Dinle uzun uzun bir bektaş nefesi
Aguşum sanki kuş kafesi
Çırpınırdı yürekte
Çırpınır karadeniz..

.........
........

"Alın size mazmunlarım...
Ben böyle sayıklarım...
İyiyi kötüyü ayıklarım...
Suda battı yine kayıklarım..."

İşte ben böyle bir şairim...
Adım Huduti soyum Kadim....
Gitmiş de gelmemiş yine
Penceremdeki kedim...

Affedin beni bir sürü boş laf ettim
Aferin sana derler iyi halt ettin!