Sabunlu SuKafamın içi öyle karman çorman ki Hangi yandan baksam Şaşı görünüyorum. İstikrarsızlığımdan, Biriktirdiğim devasa işlerden midir acaba? N’apayım, biriktirecek param olmayınca; İş biriktiriyorum. Mecburen… Yetmiyormuş gibi; Kaç kişinin aç, Kaç kişinin tok olduğunu düşünüyorum. Uykum kaçıyor her gece… (Bazen ölmüş annemin sesini duyuyorum: Rahmetli; "kızım sana ne, el alemden!") Kafaya takıyorum işte: Mesela... Saraylarda, Köşklerde yaşayanların sayısını düşünüyorum. En çok da aç dolaşanların sayısını... Bir de çadır halkı var, değil mi? Unutulan ölü çocuklar Ve kimsesizlerin apar topar gömüldükleri mezarlarlıklar... Sahi... Bir zamanlar Yaşıyor muydu onlar? Matematiği sevmiyoruz, değil mi? Çünkü yoruyor beynimizi... Bu bellek dediğimiz şey Kirli mi kirli, bir kütle mi? Hani... bize düşman olan... Ya gözlerimiz? Onların iyi gördüğünü iddia edenimiz var mı? Ah, belli ki; parmak kaldırmayı da unuttuk. Az boz değil, büsbütün! Neyse... Bari onu takmayalım kafaya! Düşündüm de; Sabunlu suyla yıkansa geçer mi bütün bunlar? H. Korkmaz Maj 2023 Sthlm |