Yaralarımı soruyorsun ya bana
Durma hangisi söyle
Ruhumda açtığın yaralar mı
Yüreğimde kanayıp duranlar mı
Gittin...Tam alışmışken yokluğuna
Hiçbir şey olmamış gibi geri döndün
Tamam, her şey yolunda derken
Gittin...Ve, bir daha geri dönmedin
Bir vedayı bile, bana çok gördün
Her gidişinde, her defasında
Bir daha bir daha, yeniden
Parçalar kopardın kalbimden
Birşeyler gitgide kayboldu içimden
Sevgin azaldı, değerin azaldı
Sanırım kalbimde sana dair
Pek birşey kalmadı
Şimdi, hiçbir şey olmamış gibi
Aniden ortaya çıkıp
Soğuk tavrımın nedenini sorguluyorsun
Nicedir halin, neler yaşadın diye, hiç sormuyorsun
Buna aşk mı dersin, zulüm mü
Yoksa her ikiside mi, adını sen koy

Aşkta zulüm olmaz, ey zalim
Sevgisiz kalplerin işidir zulüm
Seven kişi, her şart ve her durumda
Sevdiğine sahip çıkmaya
Kalbinin en derinlerinde
Dosdoğru yemin edendir
Aşk, sevgiyi tüm varlığıyla
Kuşanan kişinin işidir
Sorarsan eğer, herkes hakiki aşkı arıyor
Ama, hak ettiği aşkı birtürlü bulamıyor
Bir şikayet, bir öfke, bir isyan
Kalbiyle yüzleşip keşke bir sorabilse
Sevgiye layık mıyım ben diye
Herkes mükemmel kendine göre
Deyişlere, yakarışlara inarsan eğer
Aşkı sonuna kadar hak ediyor hepsi
Oysa, aşkı bulamayan kişi
Aşkın ehli değildir, anlayın ki
Hiç şaşmaz, Tanrı ’nın terazisi
Aşk da, sevda da ehlinedir
Buna yazgı mı dersin, ilahi karar mı
Yoksa her ikiside mi, adını sen koy

Cahit Fıkırkoca
20.05.2023, Ankara