.
.
Göğün buyurganlığına kalmalıydı oysa
İçime dert, delicesine boşluğun...
Farksız
Viran bir yangından
Mazisiz bir üşümüşlüğü bıraktığın tenim
Ateşi fersiz
Alevi çöp gibi çelimsiz
Öylesine bir tahrip edilmişliğe kelepçeli
Ve kıramayıp zincirlerini kederli
Nicedir!
.
.
Uzaklığın
Bir kar yağımı...
Sanki güz ülkesine çekip gidişin kelimelerimdeki buzullar...
Ve asilliğin
Rengi geceden mülhem bir pelerin...
Bir halı gibi serilirken ayaklarının altına karlar
Güz
Sanki mağlubiyete milyonlarca kez mecbur
Ümitsiz bir seferin...
.
.
Nedense...
Üşümüş bir yalnızlık
Ya da geceye hoyrat
Ayaza mutat bir kahrolmuşluk tüner keman tellerine...
Yılkı gibi
Bir yabana delicesine şahlanıp
Didişir zemherilerine dokunmak için hayalim...
Kül rengine yamanmış bir yeşil
Siyaha bezenmeye onursuz bir sis...
Dökülen
Sararmış, kendine mecalsiz ışığıyla sokak lambaları
Ve yağmura teslim olmuş kaldırımlar...
Sokak
Sanki senin eserin...
Gece
Sanki der
Bırak beni de çekip gideyim...
Kirpiklerinde
Kararmış bir ruhlar seremonisi sanki rüzgâr
Ve aklımda
Hâlâ kurumuş gözlerine tutunamayan ağlayışlar...
Vardığım değil bu
Islanmış kahverengi yapraklara sinmiş çekip gitmeler...
Vardığım değil
Bir ömür boyu sana mecburiyetim ıssızlıklar...

.
.
Buradayım hâlâ...
Senin şehrindeyim...
Buradayım işte
Çekip de gidemediğin...
.
.
.