Bilmem farkında mısın,
Kaç gece, kaç ağlayış, kaç sensizlik
Her anın cam kırıkları gibi
Yüreğimi kanata kanata geçtiğini?
Bir zamanlar ruhum senle doluyken,
Şimdi ruhumun olduğunun farkında bile değilim.
Biliyorum inanmaktı tek talihsizliğim,
Bir şarkının dilinde seni aramak.
Ve ben aynı saatlerde, aynı şarkıyı dinliyorum.
Dinliyorum; ama her sözü içimi acıta acıta,
Beni sensizliğe vura vura...
Bir ölüyü için de taşımanın ne demek olduğunu,
Onunla yaşamanın nasıl bir şey olduğunu bilir misin?
Bilir misin, gece uyanıp karanlığa sarılmanın,
Hep aynı anıyla saatlerce oturmanın çaresizliğini?
Sanma ki her tarafım yokluk kokar,
Hayalin kabusum olup, her gece beni boğar.
Ruhum dinginliğini ansızın kaybettiğinde,
Dağılır gidersin odama baştan başa.
Dedim ya bir ölüsün artık içimde,
Hem de bir daha dirilmeyecek olan bir ölü!...