3
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1501
Okunma
Çarpardı yüreğimin kıyılarına suretin
Gövdemizde çırpınan sevda
güverciniydi aşk
Saçlarında gezinen yabancı
rüzgar aldı seni benden
Dinmeyen sarhoşluğumun izlerini taşıdı
vücudumu saran gece
Hiçbir hakikat birbirimize yetecek
kadar büyük değildi
Seninle işlediğim en büyük
günahlarım sonsuz yaşamı
paylaşmanın hazzıyla yalnızlaştı
Öyle bir yalnızlıktı ki bu
Tanrıya bile uzak
Kalbimden sızan kara bir kan oldu aşk
İçimde zehirli otlar büyüdü
Meğer yollara düşmeliymiş insan sevince
Rüzgârın esnemesiyle sönen
mum alevinin çaresizliğinde
bitti aşk
Cevap Yaz