Bir derin
var içimde
temas
edemediğim
buna karşın
onun altındayım
kadın sesiyle
şimdi sus der
bir gürültü
var içimde
kulaklarıma
yalnızca değen
biçimsiz
herşeye rağmen
inkarcı bir
görselin
damarlarıyla
donanmışım
bir örüntü
var içimde
başka herkesle
ilişkisiz
yalnızca
kendine inanan
şimdi
konuş der
bir yaprağın
sesiyle
bu
canavarlaşmış
ne tuhaf
bir şiir
ellerin
benimdir
mürekkep
lekelerinle
çizgileriyle
bir sen
var
içimde
bir tek
sana
varamadığım
yüzün
çok geride
bırakılmış
bir ilahın yüzü
bir iman
var içimde
henüz
inanmak
istemediğim
sanki
sadece
öylesine
duruyor
yağmurdan
sonra
gitmek üzere
bir dünya
içimde
senden
daha sahici
kendisinden
daha gerçek
en az
bir rüyanın
katılığı
kadar
elle tutulabilir
her şey boş
bir sayfayla
başlıyor
gerisi sadece
kalabalık
bir beden
var içimde
topraktan korkan
toprak kokan
toprağın üzerinde
gerisi sadece
bir an önce
yeryüzüne
dönmek isteyen
dünya telaşeleri
her şey boş
her şey boş
bir çukurla başlıyor.


İlker ÖZDEMİR