TÜRKÜ YANGINI

””Seher yeli selam söyle yarime
Beni kula kul eyledi bu sene
Deyme kuşlar konmaz iken dalıma
Gurbet eli yol eyledik bu sene ““

“”Gel hele de gülüm gel hele “”

Yine bam telinden yakaladın aşık beni
Yine yangın vurdun sevdama
Yine sağanak söktün kuru gözlerimden
Sel çıkardın gönül dağlarımdan
Hangi çalı dibine çökeyim
Hangi tenhalara atayım kendimi
Hangi vurgunlara
Hangi yalnızlığa feryat edeyim şimdi
Caddeler kalabalık
Baktığım simalarda hep yabancı var
İki dağ arasındayım
Öyle dar.. öyle dar..
Yollar kaldırımlar
Hep dolular...
Gurbet zalim gurbet acı
Ağlayacak bir mekân bile koymuyorlar…

””Hasretin acısı bağrımı deler
Nedendir ki ben ağlarım el güler
Ne bir mektup gelir ne haber salar
Postaneyi yol eyledik bu sene “

Yorgunluk değil, koşmak değil, çalışmak hiç değil,,
Bizi yıkan
Hasretlikti ,hasretlik..
Her sabah baktığım
Rengi sararmış memleketimin fotoğrafında
Kaldı mı acep bir solukluk yer .
Böyle acı değildi bizim ekmeğimiz
Soğan tatlıydı
Su baldı,bal
Hava ise mis.
Ya Çile miydi çekeceğimiz
Sel olmuş hayat
Kimi aç ,Kimi tok
Kimi dünden tuzu kuru
Kimi Mağrur,
Kimini sarmış kibirli bir gurur.
Bir çay askısı dolu sevdalarım .
Elde kalıyor..el yabancı el bilmiyor.
Tükeniyor hep ikramlarım ...
Sağanak akıyor kulağım aşığı dinliyor.
Gurbet elde bir türkü işte böyle sızlatıyor.

””Aşığın sinesi benzer sazına
Geceleri uyku girmez gözüme
Takatim yok sular indi dizime
Hastaneyi yol eyledik bu sene ““