0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1777
Okunma
güz
fiyakalı bir suretti aynada
fonda
saçlarını eylülle ıslatan
gençlik resimleri
her şey yeni
yeni bile eski iken
sadece güz
sonbahara dönemedi
şairin dilinde
dirençli bir eczaydı
yara yerlerinin kayganlığına
yaprak büyüklüğünde
bir ses olarak düşerdi
ormanın bağrına
güz
artık yaz yok
kemirilmiş bir tuz tortusu
tende az biraz
sarıdan beyaza
oradan yeşile gidecek
kumrularla sevişen yolcular
ah ki
seğirmelerle gelen
şiir serinliği ah
tadında bir fesleğen
ruhu kaçık bir fotoğraftır artık
güz
ıslak camların ardında
geceyi şiirle çiftleştiren
karabasan
güz
8 Eylül 2008
Şükrü ÖZMEN
