Sizin hiç şehriniz yıkıldı mı?
Sabaha karşı ansızın şekilde,
Uykunun en güzel vaktinde,
Üzerinize bir ceket alamadan,
Ceketi bırakın terlik bile alamadan,
Can havliyle sokağa fırladınız mı?

Siz hiç soğukta beklediniz mi?
İncecik giysiyle,
Terliksiz,çorapsız şekilde...
Peki yağmurda koştunuz mu?
Nereye gideceğinizi bilmeden,
Deli divane şekilde öylece...

Siz hiç çaresiz kaldınız mı?
Birileri gelecek diye beklerken,
Kimseler gelmeden,
Çöken binalarda can çeken insanlarla,
Yağan yağmurda ,
Minibüste çoluk çocuk demeden...

Sizin hiç şehriniz yıkıldı mı?
Bizim yıkıldı hemde bir buçuk dakikada...
Çocukluğumuz,hayallerimiz yerle bir oldu,
Yıkıldık bir buçuk dakikada...

Sizin hiç sehrinize makine yağdı mı?
Ülkenin her tarafından,
Koca koca, tonlarca makineler...
Bizim yağdı hem de ne yağdı,
Molozlar içinde, tozlar içinde...

Bizim bir kere yıkıldı şehrimiz;
Sığamadık hiçbiryere,
Yüreğimizdeki yangınlar sönmedi hiçbir zaman,
Hiçbir merhem şifa olmadı kanayan yaramıza,
Ve hiçbir tabip çare bulamadı...
Mehmet YETEK