Günlerin birbirine benzediği an
Bezdiğin andır hayattan
Sıradanlaşır artık nefes almak
Bir nefes alıp dinlenmek uğruna
Harcanır koca bir ömür de
Kıymeti yoktur artık varlığın
Verilen son nefeste...

Günlerin birbirine benzediği an
Duymayı unuttuğun andır
Burnuna değen son gülün kokusunu
Umursamazlığın son durağında
Fark edilmeyi beklersin
Fark edemediklerinle...

Günlerin birbirine benzediği an
Ters yüz olmuştur yaşam
Artık geceleri uyanır
Gündüzleri ise uyursun
İçinde uyuttuğun insanlığınla...

Günlerin birbirine benzediği an
Artık dert etmezsin bir serçenin inadına ötüşünü
Tası tarağı toplamıştır mevsimler ömründen
Her gün sana sonbahardır...

Günlerin birbirine benzediği an
Saniyelerin her vuruşunu küfür sayarsın
Zıvanadan çıkmıştır artık huzur
Canını sıksalar çıkmaz gıkın
Sessizliğe bürünmüştür artık ruhun...

Günlerin birbirine benzediği an
Bedenin bir mezardır
Kendi mezarını bekler ruhun
Ölüm artık yeni bir doğumdur...

Çağdaş DURMAZ