Olur da “Sahne nerede” diye sorarsan eğer,
Yalnız dolaştığın boş sokakları gösterir sana parmaklar,
Sonra da aynı sokaklarda kaybolup gider aynı parmaklar…
Bakarsın ama göremezsin kimseyi,
Oyunun gizli kahramanları bile yoktur artık ortada…

Hayat tek kişilik bir oyundur hep. Şiir mükemmel, konu mükemmel, anlatım mükemmel. Kutlarım Pelin.

bu sahnenin adı yok aslında ve oyunun kuralları çizildi diye kandırdık kendimizi ...felsefi yönü olan ve zekice işlenmiş satırlar buldum sofranızda...daha çok ruhumuz doyacak bu sofrada belli oluyor...kaleme ve yüreğe sağlık...

bu şiirin sadece kurdelası eksik....felsefi bir şiir olmuş güzelde olmuş...kutlarım...

sevgili pelin,
Felsefeye ilgi duyan biri olmalısın.sizi ilk defa okuyorum bir ardaşın önerisiyle.kim ne anladı şiirinizden ama ben gerekenleri anladım.yaşam seyredilen ama bir yandan da gerçek olmayan bir sahne.Evrenimizin içindeki bir sahnede yerküremiz.Daha kimbilir ne sahneler var bilemiyoruz.Gerçeği reddemediğimiz bir yaşamı hayal içinde yaşamaktır doğduğumuzdan beri yaptığımız.
saygılarımla.

Hayat bir oyunsa şayet ve herkesin de bir rolü varsa doğanın ve bazı insanların kendinize oynadığı oyunları boşa çıkarmak için ve rolünüzü istediğiniz şekilde ve insanca yerine getirebilmek için dirençli olmak gerekir ve bundan dolayıda kadercilikten çok devrimciliği seçmelidir diye düşünüyorum...

ÇOk güzeldi şiirin Pelin, sevgilerimle canım ........

Aslında
Koca bir yalandan ibaret bu oynadığın hayat,
Ve yalandan da öte bir senaryo bütün yaşadıkların…
=========================
Gerçekten Dünyadaki yaşam bir Tiyatro..
Bir noktada bitecek.Herkes bir rol üstlenmiş
sonra sona erecek.
Tebrikler ..
Yüreğine sağlık..

Hayatın kendisi büyük bir sahne oyuncularınsa işi çok zor.tebrikler

kularım sahneiyi çok güzel akıtmışsin şiire başarılı bir çalışma olmuş kutlarım kaleminiz daim olsun sevgiyle kalın

tebrikler

bir oyundu oynadığımız
her zaman yolumuza ışık tutacak
ve
bize rolümüzü ezberletecek
birileri olmayacak
kimbilir belki de tek başımıza
öğrenmeliyiz artık
bu hayat oyununun tüm
kurallarını


Saygımla.

din don!

(oyunumuzun başlamasına yıllar yok)

şimdi:
repliklerim var...

-Keskin hançer kınından çıktı...yer kabuğunu çatlatmak : üç perdelik uğultu
yosunlu mu olmalıydım tuz zehri sarp kayalıklarını sarmalamak için
ruhu yok ki suflörlerin !

...şimdi bir kasatura kesmeli çığlıkları
savaşçı bir lodos işgaline yenik mendirek...

(kanatlı mı olmalıydım kardaki safirlerde düşlediğim kayboluşyanlısı serçe parmağımı gök mavide yok etmek için...ya gizlemeli miydim elimde terleyen sancıyı, bir oyun süresi kadar)

/kozasını açmakta dilim!

düello: gözlerine çırptığım kanatlarımı ruhum boz bulanık haldeyken kehribar bir sabahın sıcağında
şahikana varana kadar yordum... ve çektiğim her nefesten bir tin daha süzüldü içime

(yer kabuğu çatlarken önce saçlarım çatallaştı...sonra ciğerimden köz kızılı mürekkepler damladı)

-ey ! karanlıktan korkan ömür posası ruhsuz suflör:
soyun şimdi
oyun bitti...


(bana tiyatro aşığı birisi olarak, bu güzel şiirini sahneye taşımama fırsat verdiğin için teşekkürler şair)

kutluyorum gönülden,sevgiyle...

aynı oyunun yorulmak nedir bilmez oyuncularıyız...
sahne de aynı ya ışıklar...

beni korkutuyor...
şiir de öyle...

çok aydınlık...


doyurucu bir şiirdi...
tat aldım okurken...

kutlarım...

Oyunun gizli kahramanlarından geriye kalan kimse yoksa...

Hayatla yüzleşme zamanı şimdi...tek başına..

Kutladım Pelin kardeş...akşam akşam sarstın ama iyi ettin.

Sevgiyle.

SANAT DALLARI ARASINDA EN TAKDİR ETTİĞİM MİM sanatıdır

çok ince zeka ve mizah gerektiriri
yani tek kişilik oyunlar bile başarılı olabiliyor değilmi karamsarlık üreticiliği öldürü
kaleminize sağlık:))