hiperaktif dalgalanmalar fikrimin koylarında
Kıvılcımlar şimşekler
yağmur katliamından arta kalan ne varsa
sığınmış
göğüs kafesimdeki serçenin kanatlarına

duyuyormusunuz
içimdeki hengamede
şımarık çocukların
bıcır bıcır sesleri
gülüşleri gölgeleri oynaşıyor
bir yanım lav akarı
bir yanım lunapark
mazinin küflü sandıklarından
saçılan anılar yapışıyor
huzursuz korkuların
göbek bağına


her doğum
ölümlü nefesi
her ölüm
sonsuzluga açılan sondaj
ve
yaşam belki külfetini omuzlayan
umut çıkrığı
örümcek ağıyla örülen beynin hudutlarında


içgüdüsel bir travma
bitap bir hüzün
içselliğime çentikler atan
omuzlarımda balya balya
paslı bir demir
çaresizlik
uyuşukluk
kanım çekiliyor
tırnaklarımdan
sevmek
ihtimaller
hissizleşiyor
kalbimin buzdan kütlelerinde yaşam

korkuyu boykot eden kelimeler asıyorum
tenimin duvarlarına
aslını inkar eden acılar
yaygaracı bir sessizlik
gazete küpürlerinden düşler
içimdeki şehirlerde
ölü bulunan
binlerce ben uyuyor
denizlerin mavi sükunetinde
gemiler
iklimler
insanlar geçiyor içimden
zanlı tanı netice son ve ben
ne garip dimi

sedanur