[ italikBir savaş düşün çocuk
Gözyaşı akmış tetiğe basarken işgalciye
Saymayı unut çocuk
Dört işlemi
Unut bildiklerini
Yarım milyon bedeni saklar Çanakkale
Bir destan yazılmış
Seddülbahirde
Bir bir yiterken Trablusgarp ve Bingazi
Balkanlarda yorgun düşmüşken ordu
Zırhlısıyla kıyamet
Ve düşman bir olmuş tankı topu
12 zırhlı, 18 muhrip yedi mayın gemisi
Ve deniz görmemiş Anadolu çocukları
Gördü sayısız zırhlıyı ve uçak gemisini
Yağmurdan beterdi
Top güllesi şarapnel
Parçaladı onbeşinde Mehmedi
Makineli mermisi
Anzaklar, Fransızlar Hintliler
İngilizler, Berberiler, Senegalli Zenciler
Avusturya, Kanada,Yeni Zelanda’lı askerler
Sandılar ki birleşseler geçecekler Mehmedi
Deşildi mermilerle Çanakkale sırtları
Mermiler vuruştu havada savaşmak ne ki
Gelibolu, Seddülbahir, Kumkale
Sen ki Anadoluydun
İlk destanın mı sanki yazılacak
İlk savaşın mı vuruşacak
Ne bilsin düşman Çanakkale yine tarih yazacak
10 Ağustos 1915 Conkbayırı
Gün ışımamış gece dört otuz
İndirdi kırbacını Mustafa Kemal
Ve savurdu siperden söktü Mehmet düşmanı
Sustuğunda tüfekler ve mitralyözler
Kana bulanmıştı süngüler
Kendi yarasını unutmuş bir asker
Sardı karnını Fransızın
Sabahla birlikte yumuldu gözler
Düşman muhripleri vururken
Yıkılmış siperleri
Bir bir düştü Darülfünun gençleri
Kuru ekmek
Üzüm hoşafı birde dost olmuş tüfek
Döktü sırça gözyaşını
Ne böyle savaş gördü bu cihan
Anlatılsa inanmaz yaşandı tüm bu destan
Bahar açmıştı çiçekler Alçıtepede
Kızıl göllere düşerken bedenler
Yahya çavuş kırk yareniyle tutmuş tepeyi
Sınırlıydı cephane
İki kişi ardarda gelmeden basmadılar tetiğe
Gömüldüler şafakta mavi gökten kefene
Mezar oldu Alçıtepe tam üçbin İngilize
Ve sırtladı Seyit Onbaşı
Tam ikiyüzonbeş kiloluk mermiyi
Ta göğsünden yaraladı Ocean’ı
Bir de Nusret dökmüş gece mayını
Deldi demir zırhını İrrisitible ın bağrını
Çocuktular çocuktan
Yiğittiler sıkılmış mermi kadar
Anaydılar bahar toprağı gibi
Azaldıkça çoğaldılar ölümde
Mehmet açıyordu dağ taş
Mehmet ölüyordu can hıraş
İkiyüz ellibin can
İkiyüz ellibin destan
Zırhlılar kusarken gece
Direndiler siperde
Gökte yıldız kadar çoktu düşman
Yağmur olup yağarken top mermileri
Parçalarken şarapnel çocuk yüreklerini
Kahramanlar doğurdu bu toprak
Sayılmayacak kadar çoktular /azdı tüfek
Ahmet , Musa, Mustafa, Seyit ,Rıza
Ayşe ,Zeliha, Halime
Hangi birine yansın bu yürek
Bir savaş düşün çocuk
Gözyaşı akmış tetiğe basarken işgalciye
Saymayı unut çocuk/ unut tüm masalları
Dört işlemi
Unut bildiklerini
Yarım milyon beden saklar Çanakkale
Hangi millettir ki yaşamış böyle bir sancı
Hangi millettir ki unutturup kanlı savaşı
Evliyalara yüklemiş bu şanlı haykırışı
AHMET GÖÇER ]