For Zeynebim ve
Gülücük Kuşlarım






8888
1111





lahit sessizliğinde gecenin yalnızlıktan
kanayan güller devşirdim göğsümde
yüreğimden H û nidalarıyla geç
z e y n e b i m.





mazot kokulu şiirler biriktirdim gömlek
cebimde
tüm şairler karanlığı kustu çünkü
bayat suların yazgısında çürüdü
firâka yenik düşlerim
ellerim körebe tetikçiliğinde
intihara teşebbüs fikrim
dağlandı Kal-u Bela’da





yokluğunun arifesinde
yetim çocuklar salınırken suya
al dağlarında çiçekler yeşerdi Cudi’nin
yaldızlı minarelerden yükselen sâla sesiyle
kendi ırkını yedi ümmeti Muhammed





yedi boğum zehirli geceler
damarlarıma enjekte edildi
z e y n e b i m.
kötürüm ve kör heveslerin gergefinde
Yusuf’un yırtılan gömleği gibi
tanık oldum bu namussuz çağa
ne kadar
kör
sağır ve dilsizler





sabrın giz kilidini kıran
kahkaha kuşları tünedi üstümüze
göğsünde kalbine bir güneş çiz
ve beni emzir rahminden

yedi arş
çılgın tef
ve bal renkli gözlerle
yeniden doğur beni
Meryem’in sonsuz bakireliğinden
ve bakarak gözlerimin en derinine
iç çekerek y a a f ü v v de
z e y n e b i m












1111
8888