Gözünü kapatarak, haritaya bakmadan
Yurdun bütün sathını, geziyorlar doktorlar
Canını hiçe sayıp, usanmadan bıkmadan
Aşk ile sınırları, çiziyorlar doktorlar.

Onlar için vuslattır, ilk yardıma varışta
Hepsi ayrı kulvarda, koşuyorlar yarışta
Depremde felâkette, savaşta ve barışta
Kahramanlık destanı, yazıyorlar doktorlar.

Hipokrat’tan beriye, uzanıyor temeli
Yaşatmak arzusudur, onların tek emeli
Son fırsatı kullanır, ölüme ne demeli?
Ağıtların şahını, düzüyorlar doktorlar.

Madden –manen bedenin, elleriyle güllenir
İçiniz huzur dolar, dokununca dillenir
Açık yara kapanır, iç kanama dellenir
Hastasının ruhuna, sızıyorlar doktorlar.

Acilden beklenirler, bu ne acı çağrıdır
Kader denen yazgının, yaslanacak bağrıdır
Gönül dostudur hepsi, düşmanları ağrıdır
Hastalığı korkmadan, eziyorlar doktorlar.

Şurası ağrıyor mu, yavaş yavaş sorarak?
Ameliyat anında, bilgisini yorarak
Elinde makas neşter, içeriye girerek
Sanki amele gibi, kazıyorlar doktorlar.

Necati müteşekkir, cümlesine duacı
Emekleri çalmaksa, acıdan daha acı
Geçim sıkıntısının, bulunmuyor ilacı
Çaresizlik içinde, yüzüyorlar doktorlar
Eh biraz da devlete, kızıyorlar doktorlar.

Necati OCAKCI
14.03.2023
ANTALYA