DEPREM - FAY KIRIKLARI

Bir seher vaktinde fay’a dayandım
Kıyamet koparan el’le uyandım
Nasıl koparılır saksıda çiçek
Tomurcuktum, alkanlara boyandım..

Söz yalama olmuş, gereksiz kalmış
Taş kalpler ihlâsa meraksız kalmış
Aklı kaçmış, fikir havaya uçmuş;
Gözler gökyüzünde direksiz kalmış!

Eski şehirlere gözü gezdirdim;
Kıyameti kopmuş moloz yığını..
Enkazın içinde gözümle gördüm;
İnsanın insana her yaptığını..

Uzaklardan bakan âhir gibiyim
Ciğerimi yakan zehir gibiyim
Bendlerini yıkan Nehir gibiyim
Ortasında Âsi, Şehir gibiyim!

Evleri doğradın, yolları biçtin
Kanlı sünger misin, beynimi içtin
Bütün kelimeler enkaz altında;
Kamus dedikleri, sen de mi hiçtin!

Beyni olan kulda kalır mı kafa;
Menfaat insandan ileri geçmiş!
Cüzdandaki vicdan gelmez insafa;
Sefânın sırası iblise geçmiş!

Murat Kahraman Murâdî
27.02.2023/İst.