Kalemi almaya bile utanır oldu ellerim
Her mısrasında bambaşka doluyor gözlerim
Şimdiyse ucu bucağı olmayan hayallerde
Yaşatmaya çalışıyorum kalbimi,şiirlerde...

Titreye titreye ısladım yüreğimi
Gözyaşlarıyla son kez diledim son dileğimi
Ben seni öpmelere doyamamıştım üstelik
Şimdiyse sızlanan kalbim delik deşik

Aşkla bir ömür boyu yaşayalım dediğim
Fakat başkasıyla mutluluğunu izlediğim
Bir köşede dinledim,usulca sızlanan yüreğimi
Şimdiyse kim önleyebilir büyüyen gözbebeğimi

Yalnız senin yalnızlığında yanıldım
Her sessizlikte hayalinle kalakaldım
Gözyaşlarıyla bir nebze huzur ararken
Kendimi buldum,aşıklar tepesinde yatarken

Umutsuz uykular yatırdı beni bu tepelere
Umutsuz gözyaşları hapsetti beni bu gecelere
Şimdiyse yıldızlar söndü ay karardı
Bir avuç hüzünle bir demet acı kaldı

Keşke sende bilseydin titreyen elimi
Keşke sende duysaydın kısılan sesimi
Sana aşık olmamak ihtimal bile değilken
Seni sevebilmek,niye imkansız hale geldi...