“Osman Öğretmenin Kaynanasına”

Her bir sözü koca taş,
Yürek deler yarar baş,
Kör olasın kaynana,
Sele döndü gözde yaş…

Oy kaynana kaynana,
Hele bak sen aynana,
Cadı melek sayılır,
Koysak sizi yan yana…

Alır vermez kızını,
Döver bir gün dizini,
Kör olasın kaynana,
Şeytan görsün yüzünü…

Oy kaynana kaynana,
Hele bak sen aynana,
Cadı melek sayılır,
Koysak sizi yan yana…

Zehir aksın kanına,
İnme insin canına,
Kör olasın kaynana,
Koymaz kızın yanına…

Oy kaynana kaynana,
Hele bak sen aynana,
Cadı melek sayılır,
Koysak sizi yan yana…

Yozgatlı Öğretmen arkadaşım Osman nişanlanmıştı. Nişanlısına yüklü miktarda altın almıştı. Kaynanası “altınları da vermem. Kızımı da vermem” diyerek Osman’ı kovmuştu. Bu şiiri yazdım. Öğrencilerle türkü yaptık. Osman öğretmeni sınıfa davet ettik. Osman öğretmen sınıfa girince öğrencilerim türküye başladı. Türkü bitince Osman öğretmen öğrencilerimi alkışladı: Çok güzel olmuş. Bunu kaynanama göndereceğim, dedi. İki sefer daha söyletti. Osman nişanlısından ayrıldı. Verdiği altınları da alamadı.