Uyan uykusuzluğundan Medusa, güneş tutuldu ruhumda
Karanlığa suretini giydir büstümden, üşüyorum
Saçındaki yılanlardan emzir dudaklarımı, yutarak
Hala, taşa çevirdiğin yerde yüzüne dönüyorum….

Bak!
Kötülüğü
Bir kabartma resmi
Silmiyor…



Yağmurlar terli akıyor ilkbaharın üstüne
Medet umman neye yarar Adonis,
Yaşam, elinde ömrünü tuttuğun çiçekler gibi kısaldı
Zemheri aç sevinçlerden besliyor kendini, sus

Baharlara
Tılsım sürdün
Gelmiyor …



Göğüs kafesime sardığın ağ’larda kilidim
Çözülmek, derime kemiklerini ganimet bırakır
Kendi zehrinde lanetini söndür Arachne
Halkaları kırıldı zincirlerinin zamandan koptun

Kibir,
Ölümün
Seni bekliyor…



Kaç uğursuz tellala savaş çanları çaldırtın Ares
İçindeki felakete filozofik muammalar zırhı giydir
Küçük davullar hazır çalmaya kıyamete bin alametle
Ateş dansı bilir misin?
Sefil üryan, yalın ayak, kendine aç!

Soyun
Boyan
Kuşan zırhını
Savaş borusu çalıyor kaç!



Nehirler kızıl kan akıyor geçerek üzerimden
Durma öyle Daphane!
Perilere perde koymaz suyun hikmeti, yan!
Yürü korkmadan,
Kirpiklerime ayaklarını bırakarak adımla
Defneye dönse de bedenin dalında yaprağım

Ömrüm
Gövdene
Tutuluyor…


Başaklar kırılgan ve soluk Demeter
Örgülerinde hangi iklimin kıtlığını getirdin
Alnımdan bereketi aldığından beri bitkinim
Köklerime hangi ılık duayı sunsan şifasızım

Yağma
Talana dur içimde
Kendime filizleniyorum


Sonuna hazır olmadığım bir savaş başlat Helen
Truva gövdeme kazılmış sahipsiz mezar
Orpheus Kılıçların sesinden melodiler yazar
Kulak kabarır taşlar ve ağaçlar

Diriler
Ölülerden çok
Izdırap çeker


Atlantis’e demirledim ölümsüzlüğün çengelini
Siren’leri bekle gözleri yanardağ ifrazatında
Selen’i izle sadece
Titan’lar tutarsa başını gövdende
Bulduğun yerde kayıp benim

Dokunma,
Sev/me
Kaybolurum

Kesik göğüslü amazonlar devir açıyor bak!
Hippolitta’nın oklarından çoğalt kadınlığını
Birazdan yaşam kınından can bulacak



Kendinden soyun
Seviş,
İntihar etti şuur
Savaş,
Ölü bir erkek doğur!


FAİK DANIŞMAN