ben bu gece de yalnız ağladım
sır benimdi sırrımı bana bağladim
mecburdum susmaya dili dagladim
dertliydim dertli de merhemim yoktu

yol olup yine geçmişe gittim
ömrümü yeniden bir ektim biçtim
otuz yıl evvelden eylülü seçtim
silmeye çalıştım defterim yoktu

sonra olmaz dedim ileri sardım
baktım ki ondürt yıl evvele vardım
bir kara kaşlı güzele daldım
sandım ki sevdim de ben onda yoktum

okul yollarını dizdim önüne
siyah saçlarını sardım canıma
bir fırın yanında vardım yanına
daldım gözlerine o yine yoktu

yorgundum çehremde o yakın yoldu
sonra bir baktım olanlar oldu
geldi bu gönlüme hançeri vurdu
ben sevdim sevdim de duyan olmadı

sonradan yıllar onunla geçti
saklamak için her yolu seçtim
kimseler bilmeden hep onu sevdim
sevdamı başka bir bilen yoktu

bir mayıs günüydü kader dördü defterim
vazgeçmek zor oldu dedim kaderim
belki de birgün siler geçerim
umudu yol oldu umudum yoktu

bilseydim sevgili var sende sevgi
beklerdim bir ömür belki ebedi
yazmazdım bir satır şiir edebi
bilmedim gülüm hiç sende yoktum

şayet duysa idim senden bir kelam
senden vazgeçmezdim yıkılsa alem
seni anlatmazdı binlerce kalem
ben sende görmedim umudum yoktu

sonra geçende kasımı gördüm
o anladım ki defterim dördüm
o gün başladı ömrüme sörgün
vazgeçmek istedim çaresi yoktu

öyle bir derde döştüm bir anda
bir yanda kanım var bir yanım can’da
canı da kanı da sen kendin anla
öldüm de mezara koyanım yoktu