2
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1312
Okunma
Sisler içinden gün doğar gibi doğar demlikten.
Vazgeçemez bardakta kaşıkla şekerle yarenlikten.
Süzülür sımsıcak ısıtır içenin içini.
Demine dem vurulur tavşan kanından, keklikten.
Damıtır güzelliği katre katre süzülür hep.
Bardağa kaşığın cilvesine odur tek sebep.
Öyle bir demdir ki içen mest, bardak mest,şeker mest.
Mütevazıdır içende gözetmez üstün nesep.
Demini alırken hülyaya dalar bekler insan.
Bilen bilir her şeyin sahibidir eden ihsan.
Bardak şükürle tutulur, götürülür dudağa.
Bu buluşmayla tarifsiz bir huzura erer can.
Ankara,02.09.2008 İ.K
Cevap Yaz