yıllar öncesine attı beni ıslıklı rüzgâr yaprak misali
utanç duvarlarından sızan ayazlar üşütür anıları
düşlerime sarılıp uyumak isterim loş ışıklar altında
kaderime vurgun yemişim Berlin sokaklarında
sersem olmuşum, yuvasız, yârsız kuşlara döndüm...

hangi caddeye uzansam kapkaranlık, çıkmaz sokak
etrafım dikenli tellerle çevrilmiş, esir kampında mıyım
bir garip yolcuyum adı sanı yabancı bu şehirde
ne aradığımı bulabildim, ne de kendimi
kayıp kıtanın öksüz çocuğu gibiyim çaresi tükenen!..

Helga’lar gelip geçer yanı başımdan gülücükler kondurarak
neyliyeyim sizleri, bana candan öte can gerek
deniz gözlerde kulaç attığım yâri ararım ayazlar altında
son vakte kadar umutları yakmadan direneceğim
yokluğunu yaşamaktansa çekip gideceğim Berlin’den...

Zafer Direniş
...