İki gardaş idik anamın gülü,
Gelip sormaz kimse düştüğüm hâlı.
Yıllardır boşanır gözümün seli.
Bendeki hasretlik bağrımı yakar,
Gardaşım dedikçe hasretlik çöker.

Tek başına kalmak inan çok zormuş,
Zaman denen mefhum ateşten kormuş.
Kader saatini vuslata kurmuş.
Bendeki hasretlik bağrımı yakar,
Gardaşım dedikçe hasretlik çöker.

Resmine baktıkça dolar gözlerim,
Senin ile geçen saati özlerim.
Yürekleri dağlar acı sözlerim.
Bendeki hasretlik bağrımı yakar,
Gardaşım dedikçe hasretlik çöker.

Altmış bir yaşında ayrıldın bizden,
Ferim o gün bugün çekildi dizden.
Şu yüreğim farksız sönmeyen közden.
Bendeki hasretlik bağrımı yakar,
Gardaşım dedikçe hasretlik çöker.

Hayalimiz vardı bitip tükenmez,
Bilirim bendeki hakkın ödenmez.
Yüreğimde yanan bu volkan sönmez.
Bendeki hasretlik bağrımı yakar,
Gardaşım dedikçe hasretlik çöker.

İki bin on altı yılı hüzün yılımız,
Sabah gün doğarken koptu dalımız.
Soldu gönüldeki gonca gülümüz.
Bendeki hasretlik bağrımı yakar,
Gardaşım dedikçe hasretlik çöker.

Dindari/Osman Dindar 03/11/2016
Altı yıl önce vefat eden abimin anısına.