Giyim kuşamlarına baktım
Ben onları insan sandıydım
Gülüşlerine ışık yaktım
Ben onları insan sandıydım

Başkaymış içleri dışları.
Dönme dolapmış hep işleri.
Garibe geçermiş dişleri.
Ben onları insan sandıydım.

Bin bir oyun var her gülüşte.
El tutuşta selam verişte.
Hep sinsilik geliş gidişte.
Ben onları insan sandıydım.

Mesela bizim siyasiler.
Ne hoşlar ne kadar iyiler.
Seçilince zındık gibiler.
Ben onları insan sandıydım.

Fabrikada bir büyük patron.
Atom bombası sanki nötron.
İşçiye verirken bir mikron.
Ben onları insan sandıydım.

Çevreyi yıkan şu zenginler.
Altın için nasılda enginler.
Doğa ölürken çok dinginler.
Ben onları insan sandıydım.

Zevk için bir hayvan vuranlar.
Sırıtıp ayakta duranlar.
Zerre için gönül kıranlar.
Ben onları insan sandıydım.

Şeytanın maskesi melekten.
Anlaşılmaz geçse elekten.
Yokmuş bir farkları kelekten.
Ben onları insan sandıydım.

Böyle dönmez âlemin çarkı.
Olmalı bir insanın farkı.
Bendeki vicdanı gel gör ki.
Ben onları insan sandıydım.

ODABAŞI halim perişan.
İnsan dediğin bir damla kan.
Gördüklerime baktım bir an.
Ben onları insan sandıydım.

Şuayip ODABAŞI
3.12.2019/Kepez/Çanakkale