Sürgün ettin beni ela gözünden
attığın zindanda kalamam artık
yemin ettim bilki dönmem sözümden
gel desen yanına gelemem artık

kor bakışın yalan gülüşün yalan
gelirim dedin ya gelişin yalan
sevda ırmağında yunuşun yalan
arasan izimi bulaman artık

maziye bakıpta çağırma boşa
yüklesem hasreti çatlardı taşa
döndürdün yazımı kapkara kışa
vefasız yoluna ölemem artık

bahar geldi gönül bahçem yeşerdi
ırmak ırmak sana dolamam artık
bakışın kor olup cana düşerdi
başımı belaya salamam artık

bu sürgün ruhumu benden ayırdı
vurgunun kurşundan daha ağırdı
hasretin gecemi ömre doyurdu
bir daha sürgünün olamam artık

ah edip ağlayıp ilendim sanma
gül deme bir daha gülemem artık
sende pişman oldun boşuna yanma
sürgün gözlerinde kalamam artık

ömür mevsiminde bir sevda bitti
bir daha bu aşkı bulaman artık
içimde umudum kayboldu gitti
sana mutluluklar dilemem artık

NİLÜFER GÖKDEMİR

6/9/2008

A N T A L Y A