Konuşmamaya
yemin etti anlaşılan bir zaman
Yüreğimi yakar yaman mı yaman
Evvelden bilirim derim ki aman
O kendin bilmezse kime ne deyim?
Gönlüme girmezse ben ne edeyim?

Bırakırsa beni kurtlar kapacak
Kapı pencereye odun yapacak
Bilirim ki gönlü her daim sıcak
O kendin gelmezse kime ne deyim?
Cancağzım görmezse ben ne edeyim?

Kafası karışık belli bu ara
Gönlümde açıyor vedasız yara
Başına bağlanan yazması kara
O kendin gülmezse kime ne deyim?
Yar beni sarmazsa ben ne edeyim?

Dedi şair
Yorulmuş
dizlerinde derman kalmamıştı
Vefasızın peşinde koşturmaktan...

Birden
yığılıverdi yere
Gözleri kararmış, rengi sararmıştı
Belli ki
Yara almıştı şiir kokulu yüreği ...

Gözleri
kapanıyordu
yavaş yavaş elinde olmadan
Bağırmak istiyor
Lakin bağıramıyordu ardından...

Gelsin artık
gelsin dedi
Madem ki böyle!
Sevgilinin elinden ...😢

Selahattin ACUN’un kaleminden✍
DÖRT OCAK İKİBİNYİRMİÜÇ/ADANA