Puslu lambaların belirsizliğinde karardı gözlerim..
Kalbimi söküp yeniden diksem kurtulur muyum ağrıdan?
Gamzelerime saplanan kurşunlar gülüşümü geri verir mi?
Beynimin kıvrımlarında çağlayan nehir durulur mu?
Uyusam çiçeklerimin tomurcukları düşlerimde açar mı?

Bazen kimsesiz odalarda nefesi gelir umudun neşenin..
Bazen de çıktığım yollardan gözyaşlarım keser dönüş biletimi..
İçimde kendinden davacı birsürü sanıkla yaşarım..
Hiçbirinin davası bitmez savunmasız salınırlar bir o yana bir bu yana..
İmkansızı tetikçiye vurdurur içimdeki çılgın..

Birgün hayat o son durakta bir ağacın altında..
Yüzüne esen meltem kadar kısa gelecek sana..
Dönüp baktığında uçmak için sadece bir kanadın olduğunu fark edeceksin..
Zamanın değerini anlat kendine..
Ellerindeki ateş toplarını ait olduğu yere bırak..
Bir umutsuzluğu bin umuda değişip kararan gözlerini mavilere hediye et..

Yaman çelişkiler gökyüzümü karartmıyor şimdilerde..
İçimdeki pervanecikler birleşip gökyüzümü nur ile aydınlatıyor..
Kimsenin kaderindeki karayazı olma sen ömrüm..
Işığı alemlerden gelen en parlak yıldız sana yaradanın hediyesi..
Sen bir kadınsın evler tutsak olsa da ruhunu özgür bırak
Gamzelerine saplanan kurşunlara da aldırma..
Beyninin kıvrımlarında çağlayan nehirlerin nurdan olduğunu düşün ..

Kalbini sökme yerinden pusulasız atsın sevgiye..
Uykuların Sultanahmet’te çekilen kehribar tesbihler gibi umutlandırsın seni..
Yaradanın nefesi gülden kolyeler taksın gerdanına..
Kimsesiz düşlerin sevdiğine mısralar döker gibi dolsun yeniden huzur ile..
Ateş böcekleri gibi aydınlatsın çevreni iyi olanlar..
Parmak uçlarında danset ellerin semalara uzansın..
Kendine güzel bak KADIN alemin özüsün sen..
KATYA
26.12.2022