2
Yorum
12
Beğeni
5,0
Puan
391
Okunma
Ne kâğıt isterim ne de bir kalem,
Şiirler yazmaya fermanım yoktur.
Yıkıldı, kumlardan yaptığım kalem,
Yeniden inşaya dermanım yoktur.
Tükendi mecalim, tutmuyor elim,
Gözümden sessizce dökülür selim.
Çektiğim dertlerin ağır yükünden,
Çöktü omuzlarım, büküldü belim.
Örtündü geceler matem tülünü,
Soldurdu bağımın gonca gülünü.
Yandı gönül hanem, harabe oldu,
Yel vurdu, savurdu, sıcak külünü.
Coşkuyla, neşeyle dolu gülüşler,
Yüreğim hoplatan o göz süzüşler,
Sonunda maziye hicret eyledi,
Kâbusa dönüştü gördüğüm düşler.
O benim güneşim, baktığım yöndü,
Nazar mı değdi ki, bir anda söndü?
Vuslatı beklerken, büyük umutla,
Ne oldu da böyle, talihim döndü?
5.0
100% (6)
Cevap Yaz
