Bilir misin?
Sen gül diye ağlardım ben her gece
Hiç bıkmadan,hiç usanmadan...

Sana karşı marifetsiz kalan sevgimi
Gözyaşımla süslemek isterdim
Ben seni avutur ama kendimi avutamazdım
Seni düşünmeden asla uyuyamazdım
Ben sana kıyamaz,bakmaya doyamazdım
Sensiz geçen günlerimi bir türlü anlayamazdım

Onu rüyalarda görmek mi?
Yoksa rüyalara gömmek mi?
Gözlerinde hapsolup
Hayasızcasına sevmek mi?
Severken kendinden geçip gitmek mi?
Gidişinde ölüp ölüp dirilmek mi?
Her dirilişinde tekrar ölmek mi?

İç güdümle kalbime dayandım
Her gün yanına gelip,saçlarını okşayandım
Nakış nakış işlenmiş sütunları ardınca görürdüm
Tarifsiz aşkla,sanki kendimi öldürürdüm
Her gün sevgime sevgi eklerdim
Sanki ağlamak için geceyi beklerdim

Düşüncesiz,karanlık gecelerin ardında
Mutluluk vardı sanki senin adında
Seninle kavrulan kalbimi sen çek
Gözlerine hapsoluşum belkide tek gerçek
Senden ayrılamam yanacak olan vicdandır
Senin kirpiklerin benim için zindandır

Ne denebilir ki,her şey malum olacak
Artık bu kul,çift göze mahkûm olacak
Sen benim için bana doğru geldin
Baharlar ardında sonsuzluğa yükseldin
Aşk ile yanan kalp,daima kızılmış
Senin adın;bir alnıma birde kalbime yazılmış