1
Yorum
12
Beğeni
5,0
Puan
629
Okunma
Yorgun toprağın son gözyaşları, kara keder.
Söndür bu vahşi okyanusun mumlarını.
O masum düşüncelerinin ufak şırıltıları,
Peki sevgili sen, iyi dinle kederimi.
Sırt üstü dalgalanan çaresiz elim.
Gözleri bu sefil okyanusta üşüyordu.
Son mumların elveda şarkısını söyle bana narin keder.
Kimdir o kederin küstah arkadaşı?
Sorma onu, kaderdeki kozmik saplantının yarası.
Tanıdım seni, o acımasız bakışlarındaki hüzünlü gözlerinden.
Ah, parlayan yıldızım,
Işığının şevkatini yüzümde hissetmeyi özlemişim.
Kara keder, bu aşkı burada bırak.
Bırak son şarkım bu kaos balosunda gözyaşlarının son koridorlarında yankılansın.
Kükre durgun fısıltı,
Çünkü bu bir acı operası.
-Eren ÖZDEMİR
5.0
100% (8)
Cevap Yaz