IV . BAB

geleli bu dünyaya hayli durgunum
mecalim yok kozamdan çıkmaya
ki çıksam sokağa yalnızlık sarar kenti
biliyorum

١.

kulağıma efsunlu şarkılar söylerdi annem
Züleyha yoktu o zamanlar
yüreğime düşecek anı kolluyordu belli ki
ben içine kapanık
hayalperest saçma sapan bir çocuktum
yüreğimden öptüğünde Züleyha erişecektim çağıma

yoksul evlerimizden is yayılırdı
ve buram buram kokusu tandır ekmeğinin
kızgın bir mizacı vardı babamın
pek merhametliydi ama
kedi sever, tesbih yapar, bahçeyi eşelerdi
eksiksiz kılardı namazını, cumaya giderdi
annem ağladığında ak mendiliyle silerdi göz yaşlarını

olur olmadık her şeye ağlardı annem
dokunaklı bir sesi vardı yüreğe işlerdi
nakış nakış dizerdi kelimelerini
dizlerine koyup başımı Züleyhayı düşlerdim
Züleyha yoktu açılmamıştı kapıları cennetin
Züleyha yoktu ıssız ve karanlıktım

٢.

kır gezmelerine çıkardım
taş sektirirdim nehirde, balık avlardım
kuş sürülerine bakardım uzun uzun
şiirler okurdum, çiçekleri koklardım
Züleyha orada olsa hayran hayran bakardı

avcı değildim acıyı kalbinden vuracak
nihayetinde acılar kalbimde toplanacak
kızıl güller yetişecek yapraklarında çiy taneleri
ve soluksuz cıyaklamaları kurbağaların
inletecek dere yataklarını
ateş böcekleri aydınlatacak zifiri karanlığını gecenin
Züleyha çıkıp gelecek saklandığı masaldan
ay ışığında sarılacak kollarıma

٣.

kör bir dilenciye masallar anlattım
şifalı otlar derledim
taş aldım bağrıma bastım
doldurmadı içimdeki oyuğu
sularını içtim derin kuyuların
kekre sular, ayrık otları, meyan kökleri
hiç biri merhem olmadı sancısına kalbimin
acı bir tadı vardı hayatın belledim

bir ceylan iner nehre su içer, gözleri alaca
bir kuş süzülür göklerde kanatları dünyaca
Züleyha görünür uzaklarda al fistanıyla
yüreğimde bitimsiz bir heyecan

٤.

çeşmelerden dökülüyor karanlık sular
pencerelerde boy boy saksılar
mandalina kokuları etrafı sarmakta
üşür parmak uçları genç bir kızın
o kız ki ay yüzlü keman kaşlı
o kız baştan başa Züleyha
oturur yüreğime usulca
faveran eder damarımda kan

kilim dokur
at sever, kırlarda gezer
seyrek sulara salar ayaklarını
göğe bakar Züleyha

٥

bir kuş uçsa şimdi
Züleyha kalbime konar