Rüzgârlar vurunca her bir yaprağa,
Iğranıp[1] peşinden düşen ben oldum.
Ezildim karıştım kara toprağa,
Yoğrulup peşinden pişen ben oldum.

Bir güzel gördüm de bilmez ağrımı
Duymadı kimseler sessiz çağrımı,
Feleğin sillesi deldi bağrımı,
Çağrılıp peşinden koşan ben oldum.

Gördüğüm o güzel aklımı çeldi,
Sevdası başımda bir esen yeldi,
Yaşlarım gözümde sanki bir seldi,
Doğrulup peşinden coşan ben oldum.

Sormadı halimi, ben ne diyeyim,
Bir garip ateşte yandım diyeyim,
Bu aşkın hırkası hardır giyeyim,
Dağlanıp[2] peşinden aşan ben oldum.

Özbekoğlu bahtın hep açık olsun,
Yüreğin yunsun da imanın dolsun,
Gülünü koparan dalında solsun,
Bağlanıp peşinden keşen[3] ben oldum.

28.11.2022 Konya
Durmuş Ali ÖZBEK

[1]Iğranmak: kıpırdaşma, harekete geçme
[2]Dağlanmak: 1. Vücuduna kızgın bir demirle damga vurulmak. 2. Vücudun herhangi bir yeri kızgın bir aletle veya yakıcı maddelerle tedavi maksadıyla yakılmak. 3.Ateşle alazlanmak
[3]Keşen: Zincirden yular veya ayak kösteği