Çocuklukta bir hastalık illeti
Yaşamla bağımı pek zayıflattı
Olur olmaz yerde bayılmak gibi
Beni bir endişe içine attı


Deredeki gölde yüzerken suda
Dalmışım derine olmamış çabam
Yine koşar iken dümdüz bir yerde
Düşerken kavramış elimi babam


Gelince kendime gözümü açıp
İşte o an gördüm korku, kaygıyı
Annemin, Babamın yüz ifadesi
Evlada beslenen sonsuz duyguyu


Kalp ile ilgili demişti doktor
Büyüyünce geçer etmeyin merak
Böylece güvence verdi herkese
Meğer çok haklıymış, kapıdan ırak


İşittik ki komşu köyde oturan
Halam çocukları kızamık diye
Hastalık bizi de bulsun diyerek
Bir koşu ulaştık olduğu köye


Küçükken kızamık olmalı imiş
Erken atlatanlar esen kalırmış
Çoluğa çocuğa karışılınca
Kızamık çok daha vahim olurmuş


Şunu desem asla yanlış olamaz
Biz büyük şans ile bugüne çıktık
Tehlikenin her an içinde iken
Ne hale öykündük ne ondan bıktık



(Arşiv 16.03.1999)