Bir gece çöker katran gibi
Yüreğini terkedip de giderler ya
O en çok sevenler sevdiklerinde
Yağmurlar yağar düşlerine ayrılıklardan
Ağlayamazsın tutulur nutkun

Saçların dağınık tarak taramaz
Zaman bir kangren olmuş yarana
Kırılır mı deme aynalar gözlerinde
Tanımazsın gözlerini sesin yabancı
Ağlayamazsın kurur gözyaşın

Daha ne kadar bekler ki takvimler durur
Ne kadar sayarım ayları günü
Geç kalmış bir zaman mıydı, neydi düşlediğim
Gözlerim alışamadı daha sensizliğe
Aşamadım şu yolları da geleyim
Bilemedim hangi karanlıklar saklar ki seni

Bir umut ağacım vardı
Şu yanan kalbimde
Yaprakları renk renkti
Dalları kırılmaz sanırdım
Hiç solmayacak pembe çiçekleri vardı
Ne kış dondurur, ne yaz yakardı
Sert rüzgarlar kıramazdı dalımı
Güneş ısıtırdı tüm varlığımı
Yağmurlar şarkıydı tüm bedenimde

Oysa cılız rüzgarlar kırdı dalımı
Devirdi bedeni yıkıldı bir gün
Güneş ısıtmaz oldu üşüdü yüreğim
Gökyüzü yitirdi maviliğini
Dinmedi yağmurlar göğümde
Tek yaprak kaldım o kuru dalda
Şimdi kalbimde acı
Dinmeyen bu yaş
Bir hıçkırık şimdi zaman
Düğümü boğazımda ilmeğinin.
*

gÜNAY kOÇAK 19.11.2022