YİNE Mİ GECE OLDU ?

Bilmezdim gecelerin bu kadar uzun ve ıssız olduğunu…
Kendimle baş başa kalmadan önce !
Karanlığın aslında etrafa değil.
İnsanın içine dolduğunu…
Bilmezdim,
Yalnızlık kapımı çalmadan önce !

Yine mi soframda tek tabak ve tek kaşık ?
Zoraki selamlaşacaklar yine birbirleriyle
Ne dargın ne barışık…
Desibeller ötesi bir sessizlik,
Ve gözbebeklerimde sönmeye yüz tutmuş loş bir ışık…
Gece,
Yaşlı ve yorgun bir ihtiyar sanki,
Ağır aksak adımlarla ilerliyor.
Donmaya başlayan bir okyanus yüreğim,
Soğuk soğuk terliyor..!

Yatsıyı yatırmış bir cami avlusu tenhalığındaki
Unutmayı unutmuş zihnime hatıralar doluşuyor…
Karanlık sırnaşık br kedi gibi
Elime ayağıma dolaşıyor.
Şeytan memnun halinden.
İş olsun diye bana bulaşıyor
Ve hiç sönmeyen sigaralarımdan en şanslısının dumanı,
Nihayet hücrelerime ulaşıyor…
“Esselatü hayumminennevm”derken ezanlar !

Daha ne kadar sürecek bu kısır döngü ?
Hafızam,
Ne zamana kadar gecelere hesap verecek ?
Ah be babam… öyle çağırmakla olmuyor !
Gelip götüreceksin,
Elimden tutup gittiğin yere…
Bizi bir tek gece görecek.
İşte o gün,
Ruhum huzura erecek………………………….!


(Onuncuköylü İsmail SIKICIKOĞLU)