Yalan çokmuş meğer şirin dillerde
Bildim dostlar bir yosmanın yüzünden
Güvenip de ıssız gurbet ellerde
Kaldım dostlar bir yosmanın yüzünden

Vefa bilmez, unutturdu sılamı
Laf söylenmez kötü yorar kelamı
Yar ararken ben başıma belamı
Buldum dostlar bir yosmanın yüzünden

Cilvesi çok nazı bin bir çiledir
On kez gülse beşi kesin hiledir
Ceza bana ödüller hep eledir
Aldım dostlar bir yosmanın yüzünden

İstekleri ne azalır ne biter
Bunca hırsa ne mal ne de güç yeter
Aşk umarken dertli oldum bin beter
Yıldım dostlar bir yosmanın yüzünden

Talan etti toprağımı taşımı
Zehir etti ekmeğimi aşımı
Kederimden tüm saçımı başımı
Yoldum dostlar bir yosmanın yüzünden

Demek sevda yakışmazmış zalime
Dayanılmaz çektirdiği zulüme
Yüreğimi her gün birkaç dilime
Böldüm dostlar bir yosmanın yüzünden

Yılmaz der ki ; söz, nasihat dinlemez
Dertlerime derman olup anlamaz
Kanım aksa merhem sürüp önlemez
Öldüm dostlar bir yosmanın yüzünden