Boş var dolmaz

Bakıyorum etrafa kimse yok
Karanlık uzun kesişen iki sokak dörtleşiyor
Sokak lambaları yok geçerse araba farı
Karanlıkta arada bir kediler geçiyor
Biliyorum gece benimle dertleşiyor
Camın kıyısı yüreğimin serinliğinde
Bana esiyor, ben esiyorum içime
Bardağım boş sesleniyorum kimse yok

Ben mı doluyum biri mi dolduruyor
Ağırım Allah’ıma kitabıma kamyon tır hesabı
Arkadaş dünyanın derdi gamı bana mı
Çiçekli perde canlanıyor bahar bahçesine
İçinden çıkamadığım hazan mevsiminin
Üryan kalıyorum odanın ortasında
Öyle çaresiz incir yaprağına muhtaç

Kendime sarılsam giyinip ısınacağım
Kendimden kaçıyorum kendime yabancı
Biliyorum dönsem içime tazelenecek sevda
İçimde yeşeren çiçeğin dikenleri kanatacak
Bardağımı kendim dolduruyorum sek
Sıgaranın acısı parmaklarımın arasından
Burnumu kemiriyor başımı kaldıramıyorum
Şafak söksün güneş doğsun istemiyorum
Her akşam her gece bu yük sırtımda

Sabah Otantikten gazete ekmek alacam
Döndüğümde çay demini almış olacak
Sıgramda bitmemişse bir daha çıkmam
Belki iki satır kitap okurum belki şiir
Akşamı bekleyeceğim yine gece söyleşime
Yine sevda tazeleyeceğim inadına inadına
Bir yerde bir eksik var bir derin boşluk
Hangi adımda düştüğümün hesabındayım
Boşu doldurup hesabı kapatacağım

Coşkûnî